چه کسی گلبرگ های شقایق و عطر گل یاس را نمی ستاید؟

چه کسی ترنم باران و بارش آبشاران و جوشش چشمه ساران را نمی ستاید؟

بهار را همه می ستایند و چشم غزال را، و آواز بلبل را و پرواز کبوتر را و صلابت کوه را و درخشش خورشید را.

من در تو ای قامت خدایی،

عطر و طهارت،

زیبایی و لطافت،

فریاد و صلابت،

پیچیدگی و شهامت،

و در انتها عروج سبز را با هم می بینیم.

ای هدایت خدایی

گرچه به کوتاهی شقایق

اما به بلندای همه عصرها و نسل ها.

*********************************************************************

محبت زهرا«س»، زهرا «س» را دوست داشتن نیست که فقط زهرا «س» را دوست داشتن است! که محبت زهرا «س» حتی در دل دشمنان او هم لانه دارد.

عمق حرکت زهرا «س» و پیچش گامهای او آن قدر پرصلابت و لطیف است، که هر بیننده را مسحور و هر شنونده را مبهوت می کند.

مگر می توان در دل، لطافت یاس و صلابت کوه را تحسین نکرد؟!

*********************************************************************

در روایت آمده که فاطمه «س» را فاطمه «س» نام نهادند؛ زیرا محبت او باعث جدایی از آتش جهنم است.

به راستی این کدامین محبت است؟

محبت های غریزی؟ یا عاطفی؟

یا محبت های ما که در صندوقچه ی دلمان هزاران بت سرکشیده است؟

یا محبت های سلمان و مالک و فضه که در قلبشان غیر از محبت علی «ع» و فاطمه «س» دیگر هیچ نبود؟

محبتی که تبعیت و اطاعت را در پی نیاورد.

محبتی که تولی و تبری و عشق به الله و کفر به طاغوت، این هر دو را با هم نداشته باشد.

محبتی که باعث درگیری من با بت های سرکشیده درونم نشود،

محبتی که باعث ذبح چهار الهه ی من – نفس و دنیا و شیطان و خلق – در سرزمین آرزوهایم – منی – نشود،

محبتی که در من تحمل در بلاها را به همراه نیاورد، آن هم تا آن حد که پیمانه های بلا را جرعه جرعه، مستانه و دامن کشان سرکشم و بر دشمن که هیچ بر دوست هم ننالم و حتی از این هم فراتر، شاکر و طالب باشم.

محبتی که نتواند مرا رقص کنان در میان آتش و جام های بلا ببرد،

از این جدایی از آتش هیچ سهمی ندارد.

خلاف حکمت باری است، راهی که زهرا «س» با پهلوی شکسته و بازوی ورم کرده و صورت نیلی رفته،

و علی «ع» با فرق شکافته

و حسن «ع» با جگر پاره پاره

و حسین «ع» با رگ های بریده

من با پایم هم نروم و توقع جدایی از آتش را هم داشته باشم.

آن جا که زهرا «س» در راه امام زمان خود و پاسداری از مقام ولایت جان می دهد،

تو خود ببین در پاسداری از این امانت الهی در کجای راهی،

که زهرا «س» اسوه است.

هم چنان که علی «ع» و رسول «ص» و حسین «ع» اسوه اند.

به امید فلاح و رویشی.

*********************************************************************