امام حسین (ع) هر چند فرزندی به نام عبدالله نداشتند اما به این عنوان ملقب شدند، زیرا از هر کس تا روز قیامت هر عمل بندگی و عبودیت سر بزند به برکت خون ایشان می باشد و برای همیشه پدر بندگی و بندگان خدا هستند ما نیز بندگی و هم ایمان را مدیون او هستیم. او تمام مصادیق بندگی را به گونه ای به جا آورد که هیچ کس نکرد.

نمازش – زکاتش – مناجات – سعی صفا و مروه – ایثار و سخاوتش و خونش باعث شد که ما بنده خدا بمانیم و بندگی خدا را به جای آوریم

او با خون خود خونها را به جوش می آورد تا بر علیه یزید و یزیدیان قیام کنند.

امام حسین (ع) نمرده است او شهید شده و به فرموده قران کریم شهدا زنده اند و در نزد پروردگار خویش روزی می خورند .

آری او زنده است و دو ویژگی حیات که عبارت است از ( درک و شعور و عقل) را دارند یعنی هم در عالم همه چیز را می بینند و درک می کنند و هم قدرت انجام کارها را در این دنیا دارند، انجام کارهایی که شاید در نظر ما بسیار بزرگ و ناممکن باشد ولی او میتواند چون زنده است؛ شهید شده است ولی نمرده.

پس ای ابا عبدالله، ای پدر معنویت و عبودیت و بندگی؛ ما از شر منافقان و فتنه گران این زمان به خدا پناه برده و از شما کمک و مدد می طلبیم.

از تو میخواهیم ای سرور آزادگان و ای مولای بندگان که شیعیان و پیروانت و دوستداران و کشور اسلامیمان را از شر این فتنه آخرالزمانی رهایی بخشی و تو خود پناه و حافظ رهبر عزیزمان باشی و اعتقاد کامل و راسخ داریم که خون تو حافظ ماست.

از تو میخواهم که برای ما دعا کنید تا بتوانیم پاسدار خون شما و شهیدان انقلابمان باشیم و دعا کنید همیشه و همه وقت با ولایت شما زنده باشیم و زندگی کنیم و دعا کنید برای تعجیل در فرج حضرت صاحب الزمان (عج) تا هرچه زودتر بیایند و این پرچم را بسلامت به دست ایشان برسانیم.

آری یا اباعبدالله دستمان را بگیر و سرمان را جز به شور عشقت مشغول مساز و سایه پرچم پرعظمت و عزتت را بر سرمان مستدام دار.